Powloki zewnetrzne

Powłoki zewnętrzne Zmiany w skórze i w błonach śluzowych w chorobach wątroby układu żółciowego. Polegają na żółtaczkowym ich zabarwieniu, połączonym nieraz z zadrapaniem skóry wskutek swędzenia, oraz na pojawieniu się obrzęków, objawów krwotoczności i rozszerzenia żył w powłokach brzusznych i w dolnej części klatki piersiowej. a) Żółtaczka (icterus) Odróżnia się żółtaczkę utajoną (icterus latens) i jawną (icterus manijestus). Żółtaczka utajona polega na zwiększeniu ilości bilirubiny w krwi bez jednoczesnego żółtaczkowego zabarwienia białkówek oczu i powłok zewnętrznych. Żółtaczkę jawną cechuje, prócz zwiększenia poziomu bilirubiny w krwi przesiąknięcie tkanek barwnikiem żółci. Żółtaczka zależy od zakłócenia równowagi między wytwarzaniem się bilirubiny a jej wydzielaniem do jelit. Zabarwienie żółtaczkowe pojawia się najpierw na białkówkach oczu, jako tkankach w prawidłowym stanie zabarwionych biało, następnie na błonach śluzowych słabo ukrwionych, mianowicie na podniebieniu twardym, dziąsłach, strunach głosowych, nagłośni, wreszcie w skórze zależnie od cienkości skóry i ilości w niej krwi i barwnika żółtaczka pojawia się w skórze najwcześniej w kątach ust i na skrzydełkach nosa, następnie na czole, szyi i wreszcie na plecach, brzuchu i dolnych kończynach. Oceniając barwę białkówek należy pamiętać, że w wieku podeszłym są one i bez żółtaczki dość często zabarwione żółtawo oraz, że żółtawy ich odcień może zależeć od ich przekrwienia. Żółtaczki można nie zauważyć: 1) gdy chorego bada się w dziennym świetle rozproszonym, np. w na wpół ciemnym pokoju, w czasie pochmurnej pogody, a także w oświetleniu sztucznym, prócz oświetlenia elektrycznego, żółtawe bowiem światło lampy może maskować nawet znaczną żółtaczkę; 2) w wieku podeszłym, gdy skóra przybiera zabarwienie o odcieniu żółtawym; 3) gdy skóra jest dobrze ukrwiona. W tym przypadku żółtaczkę mężna ujawniać dopiero uciskając skórę. [podobne: agencja statystów, donepezil, żuraw warsztatowy ]

Powłoki zewnętrzne Zmiany w skórze i w błonach śluzowych w chorobach wątroby układu żółciowego. Polegają na żółtaczkowym ich zabarwieniu, połączonym nieraz z zadrapaniem skóry wskutek swędzenia, oraz na pojawieniu się obrzęków, objawów krwotoczności i rozszerzenia żył w powłokach brzusznych i w dolnej części klatki piersiowej. a) Żółtaczka (icterus) Odróżnia się żółtaczkę utajoną (icterus latens) i jawną (icterus manijestus). Żółtaczka utajona polega na zwiększeniu ilości bilirubiny w krwi bez jednoczesnego żółtaczkowego zabarwienia białkówek oczu i powłok zewnętrznych. Żółtaczkę jawną cechuje, prócz zwiększenia poziomu bilirubiny w krwi przesiąknięcie tkanek barwnikiem żółci. Żółtaczka zależy od zakłócenia równowagi między wytwarzaniem się bilirubiny a jej wydzielaniem do jelit. Zabarwienie żółtaczkowe pojawia się najpierw na białkówkach oczu, jako tkankach w prawidłowym stanie zabarwionych biało, następnie na błonach śluzowych słabo ukrwionych, mianowicie na podniebieniu twardym, dziąsłach, strunach głosowych, nagłośni, wreszcie w skórze zależnie od cienkości skóry i ilości w niej krwi i barwnika żółtaczka pojawia się w skórze najwcześniej w kątach ust i na skrzydełkach nosa, następnie na czole, szyi i wreszcie na plecach, brzuchu i dolnych kończynach. Oceniając barwę białkówek należy pamiętać, że w wieku podeszłym są one i bez żółtaczki dość często zabarwione żółtawo oraz, że żółtawy ich odcień może zależeć od ich przekrwienia. Żółtaczki można nie zauważyć: 1) gdy chorego bada się w dziennym świetle rozproszonym, np. w na wpół ciemnym pokoju, w czasie pochmurnej pogody, a także w oświetleniu sztucznym, prócz oświetlenia elektrycznego, żółtawe bowiem światło lampy może maskować nawet znaczną żółtaczkę; 2) w wieku podeszłym, gdy skóra przybiera zabarwienie o odcieniu żółtawym; 3) gdy skóra jest dobrze ukrwiona. W tym przypadku żółtaczkę mężna ujawniać dopiero uciskając skórę. [podobne: agencja statystów, donepezil, żuraw warsztatowy ]